کارگزاران در حقیقت واسطه‌هایی هستند برای تسهیل معامله کردن. کارگزاران بورس، خرید و فروش سهام را تسهیل کرده و کارگزاران بین المللی و یا همان بروکرها، بستر معامله دارایی های مختلف در سطح جهانی را ایجاد میکنند. بنابراین، در دنیای امروز، حضور بروکرها برای معامله کردن تجار، ضرور است. در این مقاله قصد داریم تا در خصوص بروکرهای بین المللی و خصوصا بروکرهایی که تحت نام‌های مختلف و به صورت غیر قانونی در ایران فعالیت میکنند، به شما اطلاعاتی دهیم. هدف اصلی این مقاله، بررسی بروکرهای کلاهبردار فعال در ایران بوده و به شما خواهیم گفت که چه چیزهایی باعث میشود تا یک بروکر به عنوان بروکر کلاهبردار شناخته شود.
در مقاله‌ی مجزایی برای شما توضیح خواهم داد که چند مدل کارگزار و یا بروکر وجود دارد. اما برای آشنایی اولیه بد نیست بدانید که به صورت کلی بروکرها را به دو بخش تقسیم میکنند. این دو بخش به زبان ساده شامل موارد زیر هستند:
1- بروکرهایی که هر معامله را بین دو طرف آن ایجاد میکنند (بین خریدار و فروشنده)
2- بروکرهایی که طرف دیگر معامله، خودشان هستند
تمامی کارگزاران بورس ایران، از مدل اول هستند. یعنی هر سهامی که شما میخرید، قطعا قبلا متعلق به فردی بوده که به واسطه ی کارگزار به شما معرفی شده و در ازای این رد و بدل کردن دارایی (سهام)، کارمزدی دریافت شده است. اما بعضی از بروکرهای بین المللی (که از قضا تعدادشان هم کم نیست)، طرف دیگر معامله را ایجاد نکرده و خودشان میشوند طرف حساب شما. بنابراین، به نفع این نهاد است که شما، معامله ی اشتباهی را انجام دهید تا ضرر مالی را متحمل نشوند.
ایران جزو کشورهایی است که نهادهای معتبر و بین المللی، هیچگونه نظارتی بر روی آن نداشته و عملا هیچ فعالیتی را تضمین نمیکنند. به همین دلیل هم این بازار، برای اکثر بروکرها جذاب است. چرا که از نظر قانون ایران، فعالیت در این بازار خلاف قانون بوده و هیچکس نباید سمت آن برود (بنابراین، تضمینی برای عملکرد بروکر وجود ندارد). از نظر بین المللی نیز هیچ بروکری نمیتواند تحت نظارت رگوله و موسسات معتبر بین المللی به ایرانیان خدمت رسانی کند. بنابراین، تقریبا تمامی بروکرهایی که در بازار ایران فعال هستند، بدون نظارت هرگونه رگولاتوری، به فعالیت خود ادامه میدهند. بنابراین، بهتر است فریب رگولاتوری و تبلیغات متعدد این نهاد را نخورید.
در عین حال، آنچه که مشخص است این است که هنگامیکه یک بروکر، رگولاتوری معتبری داشته باشد، بنابراین، پیشینه ی قابل قبولی را در بازارهای جهانی دارد. بنابراین، بعید است که بخواهد کارنامه ی خود را در یک کشور، خراب کنید. به همین علت هم توصیه میشود که (اگرچه رگولاتوری در ایران کاربردی ندارد)، اما سعی کنید در بروکرهایی فعالیت کنید که رگولاتوری بین المللی داشته باشند.
بروکر اگر گنام و بی نام و نشان نبوده و با مجوزهای بین المللی فعالیت کند، هیچوقت کارنامه خود را خراب نخواهد کرد. بنابراین، خیالتان از کلاهبرداری بروکرهای جمع باشد. برای مثال، همین چند وقت پیش، بروکر هات فارکس از ایران رفت و خدمت رسانی به ایرانیان را متوقف کرد. اما یک ماه پیش از خداحافظی، به تمامی کاربران اطلاع داد که حساب های معاملاتی خود را بسته و تسویه حساب نمایند.
کلاهبرداری بروکر در صورتی اتفاق می افتد که بروکر بی نام و نشان بوده و صرفا برای سرکیسه کردن تریدرها وارد بازار شده باشد. به همین دلیل هم توصیه میشود که پیش از شروع به فعالیت در یک کارگزار بین المللی، از پشتوانه آن مطمئن شوید.
یکی از جدیدترین متدهای جایگزین کردن دندان‌های از دست داده، ایمپلنت یا همان کاشت دندان است. در این روش، از قطعه‌ای از جنس تیتانیوم به عنوان پایه‌ی دندان استفاده شده و سپس یک قطعه‌ی رابط بر روی پایه نشانده و نهایتا نیز تاج (روکش دندان) بر روی این قطعه سوار میشود. گفته میشود که در صورت انجام صحیح روند کاشت دندان، عمر ایمپلنت میتواند تا 50 سال نیز باشد. به همین دلیل هم از این روش، استقبال زیادی شده است. در این بین، ایمپلنت نیز (همانند اکثر خدمات دیگر دندانپزشکی‌ها) باعث ترس و استرس در افراد شده و سعی میکنند تا هر چه دیرتر به دندانپزشک مراجعه کنند.
احتمالا در بسیاری از تبلیغات، شعار "ایمپلنت بدون درد" را شنیده باشید. اما آیا واقعا می‌توان بدون هیچگونه دردی دندان از دست رفته را بازگرداند؟! واقعیت این است که اگر دندانپزشک مهارت و تجربه کافی را داشته باشد، ایمپلنت همان مقداری درد دارد که مثلا عصب کشی داشته است. احتمالا تا الان حداقل یک بار هم که شده، دندان خود را عصب کشی کرده اید. چقدر درد داشت؟ کم؟ زیاد؟ اصلا؟ شاید یکبار خیلی اذیت شده باشید و دفعه‌ی دوم فقط درد آمپول بی حسی را تحمل کرده باشید.
دقیقا ایمپلنت نیز همانند عصب کشی، فقط درد آمپول را به همراه دارد. اما به شرط آنکه دندانپزشک شما، کاربلد بوده و کار را با بهترین کیفیت و در حداقل زمان ممکن انجام داده باشد.
ایمپلنت یک روزه نیز جزو شعارهای تبلیغاتی است که این روزها بسیار رایج شده و حتی بسیاری از کلینیک‌ها و مطب‌های دندانپزشکی با ارسال پیامک، وعده‌ی پیامک یک روزه را به شما میدهند. واقعیت این است که فرآیند کاشت دندان، به حداقل 2 ماه زمان نیاز دارد. این فاصله‌ی زمانی اجباری بوده و نمی‌توان در یک روز، ایمپلنت را تکمیل کرد. در این شعار تبلیغاتی، منظور از ایمپلنت یک روزه، این است که دقیقا در همان روزی که دندان قبلی کشیده میشود، پایه‌ی ایمپلنت در حفره‌ی فک جاگذاری میشود. اما آیا این کار خوب است؟
به صورت کلی می‌توان گفت که کاشتن پایه‌ی دندان، دقیقا بعد از کشیدن دندان قبلی، کار درستی نیست. این کار باعث افزایش احتمال عفونت محل شده و ممکن است باعث پس زدن پایه‌ی ایمپلنت و نهایتا تاخیر بیشتر در فرآیند کاشت دندان شود. پس چرا گاهی دندانپزشکان همان روز پایه را درون استخوان فک قرار میدهند؟ دندانپزشک با توجه به تجربه‌ی خود و بررسی شرایط فک، مرجع تصمیم گیری در خصوص پروسه درمان است.
اگر دندانپزشک تشخیص دهد که استخوان فک مراجعه کننده، آماده‌ی کاشتن پایه‌ی ایمپلنت است، می‌توان پایه را در همان روز درون فک قرار داد. بنابراین، اگر دندانپزشک تایید کرد که امکان کاشت در همان جلسه‌ی کشیدن دندان وجود دارد، به تجربه‌ی وی اعتماد کنید. اگر هم با کاشتن پایه در همان جلسه مخالف بود، سعی کنید که اصرار بر انجام این کار نداشته باشید، تا فرآیند درمان شما به شکل صحیحی انجام شود.
مرجع: مرکز دندانپزشکی درفام
فارکس معمولاً در مقادیر مشخصی به نام “لات” معامله می شود. در واقع واحد اندازی گیری حجم معاملات در فارکس لات است. اندازه استاندارد برای یک لات 100،000 واحد از ارز پایه است و در حال حاضر ، اندازه های مینی ، میکرو و نانو نیز وجود دارند که به ترتیب بصورت واحدهای 10،000 ، 1000 و 100 تایی هستند. برخی از بروکرهای فارکس مقدار و کمیت را به “لات” نشان می دهند و برخی دیگر از کارگزاران، خودِ واحدهای ارزی را نشان می دهند.
میدانید که تغییرات ارزش یک ارز نسبت به ارز دیگر با “پیپ” اندازه گیری می شود ، که درصد بسیار بسیار کمی از ارزش یک واحد از آن ارز است. برای سود بردن از این تغییر کوچک در ارزش ، باید مقادیر زیادی از یک ارز خاص را معامله کرد تا سود یا زیان قابل قبول شود. چون به طور معمول نوسانات در بازار ارزهای خارجی بسیار کم است و انجام معامله با حجم کم توجیه ندارد.
فرض کنید قصد معامله بر روی EUR/USD را داریم:
با حرکت بازار و قیمت ها، ارزش پیپ نیز بسته به نوع ارزی که معامله می کنید ممکن است تغییر کند.
مبلغ 100،000 دلار و یا حتی 10،000 دلار برای خیلی ها مبلغ سنگینی است. شاید می پرسید چگونه یک سرمایه گذار کوچک همچون شما می تواند چنین مقدار زیادی از پول را معامله کند. بروکر خود را همچون بانکی در نظر بگیرید که 100،000 دلار برای خرید ارز در اختیار شما می گذارد. تنها چیزی که بانک از شما می خواهد این است که شما 1000 دلار به عنوان سپرده حسن نیت بدهید. این مبلغ برای شما نگهداری می شود اما لزوماً حفظ نمی شود. با سود و زیان شما در معاملات این مبلغ کم یا زیاد می شود. زیادی خوب به نظر میرسد؟ معامله کردن در فارکس با استفاده از اهرم (لوریج) دقیقا به همین ترتیب است.
یک سوال اساسی: بروکرها چقدر آدمهای خوبی هستند. این مقدار سنگین را قرض می دهند بدون اینکه بهره ای بگیرند؟! جواب ساده است! بروکرها از معاملات شما کمیسیون (اسپرد) دریافت می کنند و هر چه حجم معاملات شما بیشتر باشد کمیسیون بیشتری خواهند گرفت، پس وقتی به شما قرض می دهند شما حجم معامله بالاتری خواهید داشت و در نتیجه سود بروکر بیشتر خواهد شد. به همین راحتی!
مقدار لوریجی که استفاده می کنید بستگی به کارگزار و راحتی خودتان دارد. زیادی خوب به نظر میرسد؟ معامله کردن در فارکس با استفاده از اهرم (لوریج) دقیقا به همین ترتیب است.
به طور معمول بروکر فارکس سپرده ای از شما می خواهد که به آن “مارجین” می گویند.
بمحض اینکه پول خود را واریز کردید، می توانید معامله کردن را شروع کنید. کارگزار همچنین تعیین می کند که برای هر موقعیت معامله شده (بر حسب لات) چه مقدار مارجین نیاز است. به عنوان مثال، فرض کنید لوریج مجاز 100 است (یا 1٪ معامله لازم است) و شما می خواهید معامله ای به ارزش 100،000 دلار بگیرید، در حالیکه فقط 5000 دلار در حساب خود دارید.
مشکلی نیست زیرا کارگزار شما 1000 دلار به عنوان سپرده کنار می گذارد و به شما اجازه می دهد مابقی را “قرض” بگیرید. قطعا هرگونه سود، به مانده پول نقد موجود در حساب شما اضافه یا در صورت ضرر از آن کسر می شود. حداقل مارجین مورد نیاز برای هر لات در هر کارگزاری متفاوت است. لوریجی که شما انتخاب می کنید نیز تاثیر مستقیم در مارجین مورد نیاز دارد.
در مثال بالا ، کارگزار به 1٪ مارجین نیاز داشت. این بدان معناست که به ازای هر 100،000 دلار معامله ، کارگزار 1000 دلار به عنوان سپرده برای هر معامله طلب می کند. فرض کنید شما می خواهید 1 لات استاندارد (100،000) USD / JPY بخرید. اگر حساب شما لوریج (اهرم) 100 داشته باشد ، باید 1000 دلار به عنوان مارجین در نظر بگیرید. توجه داشته باشید که 1،000 دلار هزینه نیست، بلکه سپرده است.
بنابراین وقتی معامله خود را ببندید آن را به شما پس می دهند. دلیل این که کارگزار از شما سپرده می خواهد این است که تا زمانی که معامله باز است، این ریسک وجود دارد که در طول باز بودن این معامله شما ضرر کنید! کارگزار این سپرده را برای جبران ضرر احتمالی شما نگه می دارد.
با فرض اینکه این معامله ی USD / JPY تنها معامله بازی است که در حساب خود دارید، تا زمانی که این معامله باز است باید 1000 دلار در حساب شما موجود باشد و اجازه برداشت آن را ندارید. اگر USD / JPY ریزش کند و ضررهای معاملاتی شما باعث شود موجودی حساب شما به زیر 1000 دلار سقوط کند، سیستم کارگزاری معامله شما را به طور خودکار قبل از اینکه ضررهای شما به 1000 دلار برسد می بندد تا از ضررهای بیشتر جلوگیری شود.
این یک سازوکار ایمن برای جلوگیری از منفی شدن مانده حساب شما است. درک صحیح نحوه معامله کردن با مارجین بسیار مهم بوده و بعداً در بخش کاملی به آن خواهیم پرداخت. تا اینجا با مفهوم لات و لوریج در فارکس آشنا شدید.
حال که می دانید چگونه ارزش پیپ و لوریج را محاسبه کنید، بهتر است با نحوه محاسبه سود یا زیان آشنا شوید.
به طور کلی، تعداد پیپ نوسان * ارزش هر پیپ = سود یا زیان شما
بیایید دلار آمریکا بخریم و فرانک سوئیس بفروشیم.
20 * 6.87 = $137.40
سود شما از این معامله 137.40 دلار است.